Ποιά είναι η διαφορά μεταξύ Επαναγέννησης και Μετενσάρκωσης;

Η επαναγέννηση είναι μία άχρονη κυκλική διαδικασία επικεντρωμένη στον περιστρεφόμενο τροχό της γέννησης και του θανάτου. Από τη μία ζωή στην άλλη παίρνει κανείς συγκεκριμένα πνευματικά μαθήματα καθώς έρχεται αντιμέτωπος με τους καρπούς της δικαιοσύνης από προηγούμενες ζωές και ξεπληρώνει το καρμικό χρέος που οφείλει ενώ ακατάπαυστα διαμορφώνει τις περιστάσεις για την επόμενη επαναγέννηση σύμφωνα με τα νοητικά αποτυπώματα στην ροή του νου. Έτσι, ξεδιπλώνεται η μία ζωή μετά την άλλη, κουβαλώντας μαζί της τη γενετική κωδικοποίηση όλων των προηγούμενων ζωών μας, την πηγή όλων των δυνάμεων και της θλίψης μας. Ο Καρλ Γιούνγκ το αναφέρθηκε σε αυτό ως η Προγονική Μνήμη, ενώ ο Πλάτωνας εξέθεσε την αναγκαιότητα να απελευθερωθεί η ψυχή από το σώμα ώστε να μπορέσει να επικρατήσει η φύση του αληθινού μας προτύπου, και η ενόραση που έχουμε συσσωρεύσει από προηγούμενες ζωές να ανακληθεί στη μνήμη μας. Ωστόσο, υπάρχει μία σημαντική διαφορά ανάμεσα την επαναγέννηση και τη μετενσάρκωση.

Η επαναγέννηση είναι μία ασυνείδητη διαδικασία που υποκινείται από την καταναγκασμό της εκ συνηθείας ιδιοσυγκρασίας μας και των τάσεων της στην υπερ-υποσυνείδητη ροή του νου μας που αντανακλά τον τρόπο που έχουμε ενεργήσει σε προηγούμενες ζωές. Κατά την επαναγέννηση δεν έχουμε καμία απολύτως επιλογή όσον αφορά στο είδος των ζωών στο οποίο ενδέχεται να επιστρέψουμε. Αυτό καθορίζεται απολύτως από την επαλήθευση των καρμικών μαθημάτων που έχουμε αφομοιώσει από προηγούμενες ζωές. Για το λόγο αυτό η επαναγέννηση εκδηλώνεται σύμφωνα με τον αμετάβλητο κανόνα «θερίζουμε ό,τι σπέρνουμε».

Η μετενσάρκωση, από την άλλη πλευρά, είναι μία εθελοντική πράξη ελεύθερης επιλογής. Είναι το αποτέλεσμα της πλέον εσωτερικής διαλογιστικής άσκησης που οδηγεί στην έσχατη ανάπτυξη του νου, όπου μπορεί κανείς να διατηρήσει τον απόλυτο έλεγχο της συνειδητότητάς του ενώ διέρχεται μέσα από τα διάφορα ενδιάμεσα στάδια του θανάτου τα οποία οδηγούν στο πλέον λεπτοφυές βασίλειο του νου, κατά το οποίο ο μύστης μπορεί να εισχωρήσει στην απόλυτη πραγματικότητα όλων των πραγμάτων και να απελευθερωθεί από τα δεσμά του κάρμα. Από εκεί και πέρα, κυριαρχεί απόλυτα πάνω στην ακριβή μορφή και στις περιστάσεις της μελλοντικής του μετενσάρκωσης. Πολλοί από αυτούς τους ανυπέρβλητους δασκάλους, που αναφέρονται ως Βούδες στο Βουδισμό, μετενσαρκώνονται εθελοντικά συνεχώς, με την ιερή αποστολή να απελευθερώσουν από την οδύνη όλα τα αισθανόμενα όντα. Μερικοί από αυτούς επιστρέφουν κρατώντας χαμηλούς τόνους, και εργάζονται ήσυχα με ελάχιστη δημοσιότητα. Άλλοι από αυτούς επιστρέφουν ώστε να γίνουν διακεκριμένοι ηγέτες και επιφανείς αυθεντίες, ώστε να μπορούν από μια θέση επιρροής να προάγουν την πνευματική επίγνωση στον κόσμο σε μία ανώτερη κατάσταση. Για το λόγο αυτό η μετενσάρκωση είναι η ανώτερη μορφή αλτρουισμού. Τωρινές γνωστές μορφές είναι οι: η Αυτού Αγιότητά ο 14ος Δαλάι Λάμα, η Αυτού Αγιότητά ο 3ος Ντρούμπουανγκ Πέμα Νόρμπου «Πένορ» Ρίνποσε, η Αυτού Αγιότητά ο 17ος Κάρμαπα και πολλοί άλλοι.